Op donderdagavond 20 januari 1994 wordt er aangebeld in de Wederikstraat nummer 1 in Reuver, even ten Zuiden van Venlo. Daar is op dat moment Jeu Wissink alleen thuis. De 53-jarige hash-dealer denkt dat het zijn zoon Marco is, die de sleutel weer eens vergeten is. Zonder licht te maken opent hij de voordeur en wil net terug lopen de gang in, als hij een pistool tegen zijn slaap voelt. Het zijn Frenky en zijn maatje Sanny. In café ‘t Pumpke in Venlo heeft Jeu maar al te vaak zitten opscheppen over het hashgeld waarmee hij terugkeert na een dagje Holland. En hij trekt graag een bosje bankbiljetten als hij de biertjes moet betalen. Frenky, die vanwege zijn tengere lichaamsbouw vaak de smalle wordt genoemd, probeert Jeu op de grond te drukken, maar die spartelt tegen. Een schot. Er sijpelt bloed op de grond. Als Sanny het hoofd van Jeu heeft bewerkt met een honkbalknuppel vertelt die eindelijk dat hij zijn geld in een koffer op de slaapkamer heeft liggen. Als ze de buit binnen hebben smeekt hij hen een ambulance te bellen. “Hier is je ambulance,” zegt Frenky snierend en jaagt hem twee kogels door het hoofd. Het is het begin van de terreur die de streek een jaar lang in zijn greep zal houden. Het begin van…de Bende van Venlo.
