Route du Soleil 2 juli 2000 (België)

Is dat geen heerlijk gevoel, er eindelijk uitbreken, met vakantie gaan?

Mevrouw Nagtegaal legt de zoveelste plaid op de achterbank van de auto, waardoor er een soort van amfitheatertje ontstaat. “Kunnen ze zo nog wel behoorlijk zitten,” vraagt hij haar, want kinderen kunnen behoorlijk vervelend worden als ze 1500 kilometer lang tegen het hemeldak aan zitten te stuiteren. “Dat veert wel door,” zegt mevrouw Nagtegaal. En ze staart onaangedaan naar de twee melkwegstelsels die uit de bermuda van Maurits Nagtegaal steken. Die is hard aan vakantie toe, en niet eens vanwege een jaar hard werken. Zijn kantoorcarrière was één grote siësta vergeleken bij wat hij vanmorgen op één ochtend heeft moeten versjouwen. Maar het is gelukt: het huis is leeg, de caravan is vol.

Kim, Natalie en neef Adje keren joelend terug van hun rondgang in de buurt. Mevrouw Nagtegaal inspecteert nog eenmaal of de koelkast in Nagtegaals Reispaleis vol is en bedenkt dat ze in Breda nog wel even moeten stoppen bij een supermarkt voor een paar blikken wonderstamppot. Terwijl de kinderen zich al hebben geïnstalleerd en achter hem een snerpend We Zijn Er Bijna aanheffen legt Maurits Nagtegaal met een zucht de wegenkaart toch maar weer bij haar in het handschoenenvakje.