Kautokeino, Alta, Hammerfest…en dan…de Noordkaap, op het eiland Mageroya. Het allernoordelijkste punt van Europa op 71 graden. Jaren geleden was deze Kaap alleen bereikbaar via een onverlichte tunnel, een onverharde weg en een pontje. Maar tegenwoordig kom je er via de E69 en een moderne tunnel dia je wel 125 Noorse Kronen kost. En dan sta je in de leegte van de Noordkaap. Waar de zon niet achter de horizon verdwijnt maar midden in de nacht weer omhoog komt. Voor ons ligt een mistige IJszee, met daarachter alleen maar witte bergen, poolvlakte. Tussen waar we nu staan en daar is helemaal niets meer, behalve misschien een ijsbeer en een verdwaalde ontdekkingsreiziger. Van hier naar het Noorden is alleen nog witte vlakte…duizend kilometer witte vlakte en dan ben je op de Noordpool. We staan aan de rand van de bewoonde wereld en zien voor ons volkomen lege rotsplateaus.
En dan rijden we over de mooiste kustweg ter wereld terug rijden naar de bewoonde wereld. Vanuit de bus zien we schitterende vergezichten tussen eilanden en grillige rotspartijen. Bij Laksfors kun je de zalmen uit het opspattende water zien springen. En bij Bardal kun je rotstekeningen vinden van 2000 haar voor Christus van mensen en dierfiguren. Nor-weg…dat betekent ‘land in het noorden’. En terwijl wij met de bus op weg zijn naar de havenstad Trondheim vertel ik je iets over de geschiedenis van dit land in het hoge Noorden. Een land dat eigenlijk nog maar één eeuw bestaat en daarvoor altijd bij Denemarken heeft gehoord en daarna eeuwenlang bij Zweden. Voor die tijd was het het land van de Vikingen, en die hadden hun eigen geloof. In Aegir, de god van de zee…in Balder, de god van het licht…in Thor, de god van de donder en bliksem….en in Freya…godin van de vruchtbaarheid. Uiteraard hadden de Vikingen ook een God van de Strijd, Odin. En die goden zijn nog altijd terug te vinden in de namen van de week-dagen. Onsdag, Torsdag en Fredag, de dagen dus van Odin, Thor en Freya. Bij ons zijn die namen terug te vinden in Woensdag (voor Wodan zoals Odin bij onze germanen heette), in Donderdag (vernoemd naar Donar oftewel Thor) en in Vrijdag (vernoemd naar Freya). Op zich curieus dat 20 eeuwen christendom deze oude Germaanse godennamen nooit hebben kunnen verdringen. De Vikingenbijbel van de Noren is de Edda, en in dit oude boek wordt gesproken over wezens die de vijanden van de mensen en de goden waren, de trollen. Toen waren het nog grote, sterke en kwaadaardige wezens, die in de holen en grotten van de onherbergzame fjorden leefden. Later zouden ze terugkeren in Noorse sprookjes als een soort van grappige wezentjes, een soort kabouters.
