Als je alle heiligen de revue laat passeren dan begint het een beetje opvallend te worden: bij de mannen heb je heiligen in alle categorieën – kluizenaars, bisschoppen, mannen in alle soorten en huwelijkse staten. Bij de vrouwen heb je maar twee categorieën: maagden en weduwen. Zou je alleen aanspraak kunnen maken op heiligheid als geen omgang met een man hebt, als je niet getrouwd bent? We lopen, wat verbaasd nu, de hele reeks heiligen rond eens langs. Nee, er is er niet één. We beginnen ons net af te vragen wie er dan eigenlijk koffie zet in de hemel, en wie er broodjes smeert, als ons oog ineens valt op Anna-Maria Taigi. Een getrouwde vrouw, zowaar, maar niet heilig, maar zalig, een treedje lager dus. En kan het toeval zijn dat deze Aanna-Maria is zaligverklaard in het jaar dat het algemeen vrouwenkiesrecht werd ingevoerd, in 1920?
Anna-Maria groeit op in Rome, waar ze met huisbediende Domenico Taigi in het huwelijk treedt, in 1789. Anna-Maria is het schoolvoorbeeld van een werkende vrouw, die het huishouden en de zorg voor vier kinderen weet te combineren met vrijwilligerswerk in de sloppen van Rome. Het is een Rome dat na vele eeuwen is opgehouden heilige stad te zijn, omdat de troepen van Napoleon de stad hebben overweldigd, de paus hebben verbannen en de paleizen van de kardinalen hebben dichtgespijkerd. Juist in een stad waar de zielzorgers huisarrest hebben komt het aan op mannen en vrouwen als Anna-Maria. Met vriendinnen organiseert ze onderwijs, ziekenzorg en liefdadigheids-evenementen ten behoeve van de armen. 48 jaar lang verschijnt ze overal waar hulp, een vriendelijk woord en een snee brood nodig zijn. 48 jaar lang, en dan is ze simpelweg versleten, en sterft, omringd door haar gezin. Buiten het huis is iedereen te druk met de zojuist uitgebroken cholera-epidemie om op te merken dat Anna-Maria er niet meer is. Maar nauwelijks enkele dagen later, als ze haar naam roepen in hun nood, zal ze niet verschijnen zoals al die jaren, met die vanzelfsprekend die men van haar gewoon was. Vanaf dat moment zoekt men steun bij haar graf, en breekt er een volksverering uit in de Crisogonokerk, waar elke dag nog huismoeders Anna-Maria hartsgeheimen komen toevertrouwen die ze niemand anders zouden vertellen…
