Is er iets mooier dan het moment dat je eerste uur heeft geslagen. Dat moment dat je bij elkaar zit, als de 12 gezworenen, en dat je nog één keer herinneringen ophaalt aan dat Laatste Avondmaal, voor je zult uitzwermen naar alle windstreken om het Evangelie te verkondigen. Barnabas heeft zich wel over een teleurstelling moeten heenzetten. Want als iemand het getal van de 12 apostelen moet volmaken, omdat de verrader Judas is afgevallen, bepaalt het lot dat niet hij de 12e wordt, maar Matthias. En toch: hij hoort erbij. Misschien dan niet bij de binnenste cirkel van 12, dan toch bij de buitenste van 72. Zo groot is de groep van -laten we maar zeggen- sub-apostelen. Ja, een hiërarchie is er wel zeker. Ook binnen de groep van 12, waar Petrus door Jezus is benoemd als zijn opvolger, de eerste paus. Maar voor de rest: iedereen deelt dezelfde bezieling. Iedereen maakt zich op voor de grote wereldtoernee.
Barnabas, een Jood afkomstig uit Cyprus, gaat met Paulus op pad. Paulus de fanatiekeling, die van het ene extreem in het andere is gevallen. Eerst onder de naam Saulus een keihard vervolger van christenen, daarna op weg naar Damascus een tijdelijke blindheid als hij letterlijk oog in oog komt te staan met een visioen van de gekruisigde Christus, nu een fanatiek verkondiger van de christelijke boodschap. Een makkelijk type zal het niet geweest zijn. Hij is met Matthias op reis geweest en ze hebben ruzie gekregen. En ook met Barnabas ontstaat onenigheid. Samen maken ze een reis naar Rome en bezoeken ze het Concilie van Jeruzalem, waar besloten wordt dat een besnijdenis niet nodig is om christen te mogen worden, maar daarna scheidden hun wegen zich. Barnabas gaat naar Antiochië om daar het christendom te verkondigen en reist ook naar zijn geboorte-eiland Cyprus. Hij preekt daar zo vurig, dat hij al snel veel aanhangers krijgt, tot groot omgenoegen van de Joden die daar wonen. In het jaar 62 stenigen ze hem in de stad Salamis, waar hij ook begraven zal worden.
