Het Italiaanse Cortona, vlak bij Florence, is prachtig gelegen op een steile heuvel. Als je er binnenwandelt waan je je meteen in de Middeleeuwen, door de smalle straten met de huizen die allemaal vooruitspringende gevels hebben. Alsof ze elk moment naar voren kunnen vallen. Even mooi als Cortona moet ooit het meisje zijn geweest dat hier door de straten liep en alle mannen het nakijken gaf. Tot Margaretha van Cortona zo rond 1265 in dienst kwam van een edelman. Zij was 18 en hij was rijk. Ze werden hevig verliefd op elkaar maar trouwen was uitgesloten. Tenslotte was hij een edelman en zij een dienstmeisje. Acht jaar lang leefden ze als man en vrouw. Wij zouden zeggen: ze woonden samen, in die tijd noemde men dat: in zonde samenleven. Voor Margaretha was er geen vuiltje aan de lucht: ze was verliefd, ze leefde in luxe, en sinds kort had ze ook nog een baby van haar minnaar.
En dan is het ineens afgelopen. Op een dag die het keerpunt in haar leven zal worden komt ze thuis en hoort de hond van haar man onophoudelijk blaffen. Zij volgt het dier tot ver in het struikgewas en vindt daar het gehavende lichaam van haar geliefde. Hij is overvallen door rovers en vermoord. Op dat moment draait alles om in haar leven. Terug naar haar stiefouders, waar ze na de dood van haar moeder op 16-jarige leeftijd is weggelopen, kan niet. Zij accepteren ook haar zoontje niet. Margaretha laat het jongetje aan zijn lot over, en klopt, overmand door berouw over haar luxe en losbandige leven, op de poorten van een klooster. Eerst willen de Franciscaner zusters haar niet toelaten tot de orde, vanwege haar verleden. Maar ze doorstaat vervolgens alle proeven, kastijdt zichzelf op alle mogelijke manieren, slaapt elke nacht gewoon op de grond en mag uiteindelijk haar gelofte afleggen.
In Cortona sticht ze een ziekenhuis en een eigen Franciscaner Orde. Overdag helpt ze de zieken zonder daarvan moe klaarblijkelijk moe te worden…’s nachts huilt ze onophoudelijk om het zondige leven dat ze geleid heeft. Op 22 februari 1297 overlijdt ze in Cortona en na haar dood wordt ze steeds meer het lichtend voorbeeld van prostituees die berouw hebben van hun levenswandel. Bijna 5 eeuwen later wordt Margaretha door paus Benedictus de Dertiende heilig verklaard. Wat er van het jongetje is geworden vermeldt het verhaal niet.
