Als er een Top Honderd zou bestaan van Heiligen, een Top 100 Aller Tijden uiteraard, dan prijkte bovenaan een familie die waarschijnlijk zelfs wel een eigen stamtafel heeft in de hemel: de Engelse familie waaruit maar liefst drie heiligen voortkwamen: Willibald, Wunibald en Walburgis.
Waarschijnlijk is Walburgis, de zus van de andere twee, in 710 geboren. Het was een tijd dat heel Noordwest Europa werd overspoeld door Engelse monniken als Bonifatius en Willibrord. Het zou zelfs Bonifatius zelf zijn geweest die Walburgis uitnodigde het Kanaal over te steken en te komen werken in het huidige Duitsland. Dat deed Walburgis, en ze pikte het stukje land voor Duitsland er meteen maar even bij. Vandaar dat we tegenwoordig haar naam nog terugvinden in de namen van kerken in Arnhem, Tiel, Groningen, Zutphen, Antwerpen, Oudenaarde en Veurne. Walburgis is flink tekeer gegaan in onze streken, zullen we maar zeggen.
En toch is het vreemd. Iemand die heden ten dage langs de deuren zou gaan om ons van ons geloof te praten en ons te bekeren tot de Islam zou niet veel kans maken. Maar in de 8e eeuw had je dan ook nog eens te maken met mensen die niet eens wisten hoe je het woord beschaving spelt. Met tamelijk primitieve Germanen die hun eigen goden hadden, Wodan, Donar en Freya. Stel je dat eens voor: er staat een vrouw voor de poorten van Zutphen, toen Zuidveen, en die vraagt in het Engels of ze erin mag. In een tijd dat ze in Zuidveen het accent van Deventer al doodeng vonden. En dat de doorsnee Saks niet bepaald bij de stadspoort stond te wachten op een goed gesprek. Laat staan op een Engelse mevrouw, die ook nog eens een fanatiekeling blijkt te zijn, die allerlei Germaanse symbolen van de bomen rukt, en de mensen tamelijk dwingend onder druk zet dat ze Wodan af moeten zweren en in haar God moeten gaan geloven. Nogmaals: Nederland is op dat moment nog een groot Staphorst…en een moord is gauw gepleegd, blijkt diezelfde eeuw in Dokkum. De vraag blijft dus: hoe is Walburgis, een vrouw-alleen met een vreemde boodschap, erin geslaagd niet alleen te overleven in de Lage Landen, nee, ze heeft de mensen zelfs daadwerkelijk bekeerd!
Zijn het haar bijzondere gaven geweest? Een van de vele legendes verteld van een edelman wiens dochter doodziek was. Hij liet Walburgis halen om het meisje te genezen. Nou liepen er op het kasteel een stel verscheurende honden rond, maar tot verbazing van iedereen gingen zij met zijn allen liggen kwispelen aan de voeten van Walburgis, die de hele nacht bleef waken bij het meisje. De volgende ochtend was ze genezen. In het Duitse Eichstatt verkoopt men nog altijd Walburgis-olie, die zou helpen tegen allerlei kwalen.
In Duitsland zou Walburgis het brengen tot abdis van Eichstatt. Tegenwoordig viert men daar zelfs Walpurgisnacht in de nacht van 30 april op 1 mei, van oorsprong een Germaans feest waarin de bruiloft werd gevierd van Wodan en de Walkuren. De Walpurgisnacht heeft een vreemde bijklank gekregen sinds duivelsaanbidders en satanisten deze nacht hebben geadopteerd om tijdens hun plechtige samenkomst in deze nacht alles te vervloeken wat christelijk is. In tal van plaatsen komen christenen daarom tijdens de Walpurgisnacht op 30 april vooral bij elkaar om met gebeden een front te vormen tegen de satansgebeden die in deze illustere nacht naar boven stijgen.
