De eerste keer dat er in Schotland melding wordt gemaakt van destlleren is in schatkistpapieren van het jaar 1494, als er sprake is van levering van mout aan een zekere frater John Cor die er aqua vita van gaat maken, in het Keltisch zegt men ‘wisge beatha’, en ‘wisge’ werd van lieverlee verbasterd tot wat in de 16e eeuw de nationale drank van Schotland werd, whisky. In het buitenland zegt men, om het te onderscheiden van Ierse en Canadese whisky kortweg Scotch. Toen er nogal wat accijns op whisky werd geheven werd er vooral in de woeste hooglanden veel illegaal gestookt; dit ‘moonshining’ zoals het werd genoemd was een algemeen geaccepteerde bezigheid. Want whisky was van de gewone man; de aristocratie in Schotland dronk bordeaux en cognac. Je hebt drie soorten Schotse whisky: malt, dat is de mout-whisky, graanwhisky en een mengeling van beide, blended whisky. Moutwhisky is eigenlijk de oerwhisky. Tot 1830 was alle whisky uit mout gemaakt. Er zijn 119 moutdestilleerderijen in Schotland; blended whisky bestaat voor een groot deel uit het wat neutraler smakende graanwhisky…en daar wordt dan een klein beetje moutwhisky aan toegevoegd om voor een specifieke smaak te zorgen. Whisky zit in de lift. Waar het eerst kampte met het imago van een drankje voor oude mannen bij een knapperend haardvuur, vliegen de flessen nu over de toonbank. Wereldwijd, maar vooral in geldmagneten als Moskou, Beijing en Dubai. Juist daar mag een bijzondere whisky best wat kosten, zeker die uit de bakermat Schotland. De allerduurste whisky ter wereld was een Macallan uit 1926. Een Zuid-Koreaanse zakenman legde 51000 euro op tafel voor deze whisky uit 1926, gebotteld in 1986. De man uit Seoel moest eerst betalen, waarna de fles in een beveiligde auto bij de winkel werd afgeleverd. Of zo’n oude whisky over zijn top is, blijft dan ook nog de vraag.
