Route of Saints – Antonius van Padua

Heiligen Februari

Hij zal de tweede man worden van misschien wel de mooiste heilige die de kerk binnen zijn muren heeft, van Franciscus van Assisi. Maar voor het zover is zal Antonius van Padua nog een lange weg van mislukkingen te gaan hebben.

Hij ziet als Fernando de Bulhone het levenslicht in Lissabon, in 1195. Op zijn 15e gaat hij het Augustijnerklooster in om er 10 jaar lang theologie te studeren. Die boeken gooit hij resoluut aan de kant als hij een begrafenis heeft bijgewoond van 5 franciscaner missionarissen, die in Marokko zijn vermoord. Dat wil hij ook, niet zozeer vermoord worden maar het geloof brengen in Afrika. Fernando laat er geen gras over groeien, meldt zich nog diezelfde week aan bij de Franciscanen, een nieuwe orde, want Franciscus leeft nog. Antonius zal hij voortaan heten en in Marokko zal hij het werk van de vermoorde missionarissen voortzetten. Een moedig voornemen, maar Antonius heeft nauwelijks voet gezet op Marokkaanse bodem als hij ziek wordt, zo ziek dat hij moet terugkeren. Een terugtocht waarbij hij ook nog eens schipbreuk leidt en als drenkeling aanspoelt op de kust van Sicilië. Daar komt hem ter ore dat zijn grote voorbeeld Franciscus al zijn volgelingen naar Assissi heeft geroepen. Antonius gaat erheen, maar als hij al die eenvoudige monniken ziet schaamt hij zich voor zijn adellijke afkomst en zijn 10 jaar theologie. En wat heeft hij te melden, tussen al die heilige heldendaden, behalve een mislukte missie…schipbreuk… Kortom: tussen al die gedreven pratende en zingende broeders zit er eentje heel erg te zwijgen. Uit medelijden met zoveel verlegenheid geven ze hem een kamer om te overnachten, en daarna een baantje als portier aan de poort. Tot hij een keer moet invallen als een prediker ziek geworden is. Wat weet hij veel en wat kan hij gloedvol en gedreven praten! Hij lijkt Franciscus wel.

Overal moet Antonius preken, en overal stromen de mensen toe om naar hem te luisteren. Hele steden bekeren zich, vijanden vallen elkaar in de armen, niet wetend of ze nou moeten lachen of huilen.

In 1226 vestigt Antonius zich in Padua en als Franciscus overlijdt wordt hij zijn opvolger. Geen makkelijke taak want na de dood van de grote inspirator vragen veel franciscanen zich af of het nog wel nodig is om je in juten te hullen, blootsvoets te lopen en geen enkel bezit te hebben. Een klein kloostertje met enig comfort, dat kan toch geen kwaad. Antonius zal helder en streng antwoordt op die vragen blijven geven, en hij zal blijven preken, tot zijn stem en lichaam het begeeft. Volkomen uitgeput geeft hij de geest in 1231.

 

Share This

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *