Hoe ze echt heeft geheten weten we niet. Maar toen Jezus van Nazareth zijn zware kruis moest dragen op weg naar de heuvel Golgotha was er in de straten een vrouw die naar voren sprong en zijn bezwete gezicht afdroogde met een doek. Was dat nou zo bijzonder? Jazeker, want ze deed het met risico voor haar eigen leven. Jezus Christus want tenslotte de rebellenleider van het jaar nul, een soort omgekeerde Osama Bin Laden. Hij vermoordde geen mensen in zijn Heilige Oorlog, hij maakte ze juist beter. Maar hij deed dat op zo’n mirakuleuze manier dat steeds meer mensen hem wilden volgen. Hij had zichzelf tot vijand verklaard van de fundamentalistische schriftgeleerden en ook het Romeinse gezag begreep al snel dat zijn onbegrijpelijke populariteit de rust en orde in de provincie Israel ondermijnde. Daarom moest hij dood, en daarom riskeerde je je leven als je liet zien dat je niet mee wilde doen in de massa-hysterie, door je sympathie te betuigen.
Op de doek die het gezicht van Jezus droogde bleef een afdruk achter die men later het waarlijke icoon is gaan noemen, het vera icoon. En de moedige vrouw die naar voren stapte in de straten van Jeruzalem zou voortaan Veronika heten.
De verhalen van de wonderbaarlijke genezingen waren doorgedrongen tot in Rome. En de ironie van het verhaal wil dat keizer Tiberius, toen hij ziek werd, een bode naar Israel stuurde op zoek naar de genezer Jezus. De Romeinse stadhouder Pontius Pilatus had zijn keizer echter niet durven melden dat hij deze Jezus onder druk van de Joden ter dood had gebracht. De bode bracht alleen de zweetdoek mee, en het verhaal wil dat Tiberius genas bij het zien van deze doek. En Veronika, de heilige Veronika, patrones van wasvrouwen en wevers, werd in 1970 van de liturgische kalender verdreven, omdat er te weinig bewijzen zijn van haar bestaan. En toch: haar verhaal blijft verteld worden…het verhaal van iemand die naar voren stapt op een moment dat anderen het verstandiger vinden roerloos te blijven staan waar ze staan…op een cruciaal moment.
